शिक्षा र सैनिक स्कुल (कविता)

    शिक्षा र सैनिक स्कुल   

                             - हर्क बोहरा                                                           

आफैमा अभिमान हो र गहिरो, सद्बुद्धिको कोख हो ।

शिक्षा जीवन हो, सुमार्ग पथ हो, शिक्षा सबै थोक हो ।।

विद्यार्थर्ी कलिला मुना, दुइगुना, जो बढ्दछन् पढ्दछन् ।

आफ्नै हिम्मत, आँटले शिखर वा, अग्ला धुरा चढ्छन ।।

कैलाली थल तेघरी सु–नगरी, उद्यानझैं सोभित ।

सैनिक् स्कूल त्यहीं खुल्यो र उभियो, उद्देश्यमै निश्चित ।

पूर्वाधार सिँगार हार पहिरी, बोकेर मीठो खुशी ।

सामग्री पनि साथ, बाल मनको, विज्ञानलाई बुझी ।

सैनिक स्कूलमा छ पूर्ण सुविधा, पर्याप्त आरामको ।

न्यानो कोख छ हो पवित्र थलको, गोदावरी धामको ।

आफै पुग्दछ बागमा सहजमा, वास्ना हुँदा माहुरी ।

जोडी प्वाँख विवेकका थरिथरी, आकाश उड्लान चरी ।।

आफू एक, अनेक ज्ञान छरने, सौन्दर्यको वाटिका ।

सैनिक् स्कूलको सुरम्य थल नै, स्वयम् बन्यो पुस्तिका ।

सिक्छन् सीप र ज्ञान, ध्यान सबले, जो आउँछन् साथमा ।

यो विद्यालयले सिकाँउछ अझै, नौलो कला हातमा ।

नेतृत्वै क्षमता सप्रेम, ममता, विद्या छ सांस्कारिक ।

साँच्चै योग्य र कर्मनिष्ठ प्रतिभा, जन्मी रहे निर्भिक ।।

जन्मिन्छन् जनशक्ति दक्ष कुशलै, यो राष्ट्रका कर्मठ ।

सैनिक् स्कूलको,व्यावहारिक कुरा शिक्षा हुँदा अब्बल ।।

कक्षाका अतिरिक्तका रहरका, प्रोग्राम हुन्छन् कति ।

विद्यार्थर्ी सहभागिता सफलता, आकाश छुन्छन् कति ।।

प्यारा शिष्य घुमी खुला धरणीमा, आफै रमी सिक्दछन ।

विद्यार्थर्ी मिहिनेत चेतसहितै, संघर्षमा हिंड्दछन् ।।